Terima Kasih Atas Sokongan Anda
Kealpaan Jenayah
Kealpaan jenayah merujuk kepada tingkah laku di mana seseorang mengabaikan risiko yang diketahui atau jelas, atau mengabaikan nyawa dan keselamatan orang lain. Ia melibatkan tahap tanggungjawab jenayah di mana seseorang sepatutnya memahami risiko yang terlibat tetapi tidak menghargainya. Konsep ini berbeza daripada kealpaan sivil, yang melibatkan kegagalan untuk bertindak dengan berhati-hati yang munasabah dalam tindakan, tetapi tidak selalunya melibatkan hukuman jenayah.
Unsur-Unsur Utama Kealpaan Jenayah
1. Mengabaikan Risiko Yang Diketahui: Defendan harus mengetahui tentang risiko tersebut dan secara sedar mengabaikannya.
2. Standard Orang Munasabah: Orang yang munasabah dalam keadaan serupa akan menghargai risiko tersebut dan mengambil langkah-langkah untuk mengurangkannya.
3. Risiko Tinggi Kepada Kerosakan: Tindakan defendan harus mencipta risiko tinggi kematian atau kecederaan badan yang serius.
Contoh Kealpaan Jenayah
- Meninggalkan senjata api yang dimuatkan dalam jangkauan kanak-kanak kecil.
- Memandu secara melulu yang mengakibatkan kematian.
- Pengabaian jenayah atau membahayakan kanak-kanak.
Perbandingan dengan Kealpaan Sivil
- Kealpaan Jenayah: Melibatkan tahap tanggungjawab jenayah dan boleh mengakibatkan hukuman penjara.
- Kealpaan Sivil: Melibatkan kegagalan untuk bertindak dengan berhati-hati yang munasabah dan biasanya mengakibatkan ganti rugi kewangan, tetapi tidak hukuman jenayah.
Strategi Pertahanan
- Kesilapan atau Kemalangan: Menunjukkan bahawa tindakan defendan adalah hasil dari kesilapan atau kemalangan, bukan pengabaian keselamatan yang sengaja.
- Tiada Pengetahuan Risiko: Menunjukkan bahawa defendan tidak mengetahui bahawa tindakan mereka mencipta risiko bahaya.
- Penjagaan Munasabah: Menunjukkan bahawa defendan bertindak dengan penjagaan munasabah dan tidak mengabaikan keselamatan orang lain.
Kealpaan Jenayah oleh Kerajaan
Kealpaan jenayah oleh kerajaan boleh mempunyai konsekuensi undang-undang yang serius. Hukuman dan tindakan undang-undang tertentu bergantung kepada bidang kuasa dan sifat kealpaan tersebut. Berikut adalah beberapa perkara penting:
Kealpaan Jenayah oleh Kerajaan
1. Tanggungjawab Jenayah: Kerajaan boleh dipertanggungjawabkan secara jenayah atas kealpaan yang mengakibatkan kecederaan atau kematian. Ini termasuk tuduhan seperti kealpaan jenayah menyebabkan kematian atau kecederaan badan di bawah Kanun Kesalahan Kanada.
2. Hukuman: Hukuman bagi kealpaan jenayah oleh kerajaan boleh sangat berat, termasuk denda dan penjara. Sebagai contoh, di Kanada, hukuman maksimum bagi kealpaan jenayah menyebabkan kematian adalah penjara seumur hidup, manakala bagi kealpaan jenayah menyebabkan kecederaan badan, hukumannya adalah penjara sepuluh tahun.
3. Kealpaan Jenayah di Tempat Kerja: Dalam konteks keselamatan tempat kerja, kerajaan boleh dipertanggungjawabkan secara jenayah atas kealpaan yang mengakibatkan kecederaan atau kematian. Ini termasuk tuduhan seperti kealpaan jenayah menyebabkan kematian atau kecederaan badan di bawah Kanun Kesalahan Kanada.
4. Tanggungjawab Kerajaan dalam Kealpaan: Kerajaan boleh dipertanggungjawabkan atas kealpaan dalam pelbagai konteks, termasuk kegagalan pematuhan peraturan dan pelanggaran tugas berstatut. Ini boleh menyebabkan tanggungjawab sivil, termasuk tuntutan ganti rugi dan pampasan.
5. Nasihat Saintifik dan Tanggungjawab: Saintis kerajaan boleh dipertanggungjawabkan secara jenayah atas nasihat yang sangat lalai atau nasihat yang diberikan tanpa mengambil kira akibatnya. Ini boleh mengakibatkan konsekuensi jenayah serius, termasuk penjara.
Kealpaan jenayah oleh kerajaan boleh mempunyai konsekuensi undang-undang yang serius, termasuk denda, penjara, dan tanggungjawab sivil. Adalah penting bagi kerajaan untuk memastikan bahawa mereka mengambil semua langkah yang diperlukan untuk mencegah kecederaan dan memastikan keselamatan warganegara.
Contoh Kealpaan Jenayah #1 | Public Prosecutor v. Taw Cheng Kong (1998) (Singapura)
Kes penting Public Prosecutor v. Taw Cheng Kong (1998) signifikan dalam undang-undang perlembagaan Singapura.
Kes ini diputuskan oleh Mahkamah Rayuan Singapura. Ia melibatkan cabaran terhadap konsitusionaliti Bahagian 37(1) Akta Pencegahan Rasuah (Cap. 241, 1993 Rev. Ed.). Mahkamah Tinggi sebelum ini telah membatalkan bahagian tersebut sebagai tidak konsitusional, tetapi Mahkamah Rayuan membatalkan keputusan ini.
Setiausaha Kehakiman telah memohon rujukan jenayah untuk mempertimbangkan dua soalan:
- Sama ada Bahagian 37(1) Akta Pencegahan Rasuah melebihi kuasa perundangan kerana dewan perundangan telah dihapuskan daripada kuasa perundangan ekstrateritorial.
- Sama ada Bahagian 37(1) bersifat diskriminatif terhadap warganegara Singapura dan oleh itu tidak selaras dengan Perkara 12(1) Perlembagaan.
Mahkamah Rayuan menjawab kedua-dua soalan tersebut dengan jawapan negatif, mengekalkan konsitusionaliti Bahagian 37(1). Mahkamah Rayuan menjelaskan bahawa janji persamaan di bawah Perkara 12(1) Perlembagaan tidak bermakna bahawa semua orang harus diperlakukan sama, tetapi semua orang dalam keadaan serupa akan diperlakukan secara serupa.
Mahkamah itu menyatakan ujian untuk menentukan sama ada undang-undang yang membezakan melanggar Perkara 12, dengan merujuk kepada kes undang-undang luar negara.
Kes ini membentuk landskap undang-undang perlembagaan Singapura, khususnya dalam hubungannya dengan kuasa penuh perundangan dan penafsiran Perkara 12(1) Perlembagaan.
Contoh Kealpaan Jenayah #2 | Tan Kia Gan v. Public Prosecutor (1966) (Singapura)
Kes Tan Kia Gan v. Public Prosecutor (1966) adalah penting dalam sejarah undang-undang Singapura. Berikut adalah titik-titik utamanya:
Tan Kia Gan, bekas Menteri untuk Pembangunan Kebangsaan, disiasat kerana cuba membantu rakan perniagaannya untuk memenangi jualan pesawat Boeing kepada Malaysian Airways. Beliau didakwa dan disabitkan kesan episod Boeing dan dilucutkan daripada semua pelantikan awam oleh Kerajaan.
Kes ini diputuskan oleh Mahkamah Tinggi Singapura. Menteri Tan Kia Gan disabitkan bersalah atas rasuah dan dilucutkan daripada semua pelantikan awamnya. Kes ini menunjukkan konsekuensi undang-undang yang dihadapi oleh pegawai kerajaan di Singapura yang terlibat dalam tingkah laku rasuah.
Kes ini menggambarkan konsekuensi undang-undang yang dihadapi oleh pegawai kerajaan di Singapura yang terlibat dalam tingkah laku rasuah, yang menekankan pentingnya mengekalkan standard etika tinggi dalam pejabat awam.
Titik-titik ini menggambarkan kepentingan kes Tan Kia Gan v. Public Prosecutor (1966) dalam sejarah undang-undang Singapura, khususnya dalam hubungannya dengan rasuah dan konsekuensi undang-undang yang dihadapi oleh pegawai kerajaan.
Contoh Kealpaan Jenayah #3 | Ng Keng Yong v. Public Prosecutor (2004) (Singapura)
Kes Ng Keng Yong v. PP (2004) adalah penting dalam sejarah undang-undang Singapura. Kes ini melibatkan perlanggaran antara kapal Angkatan Laut Republik Singapura (RSN), RSS Courageous, dan kapal dagang, ANL Indonesia, di dekat Pedra Branca pada 3 Januari 2003. Perlanggaran ini mengakibatkan kematian empat wanita anggota RSN.
Pertama, perayu, Ng Keng Yong, adalah Pegawai Pengawal Kebijaksanaan (OOW) Courageous, dan perayu kedua, Chua Chue Teng, adalah seorang pegawai latihan OOW. Mereka didakwa dengan menyebabkan kematian melalui perbuatan cuai yang tidak berjumlah pembunuhan salah di bawah Seksyen 304A Kanun Kesalahan.
Para perayu berhujah bahawa kealpaan ANL dalam melanggar Peraturan Pelayaran Dagang (Pencegahan Perlanggaran di Laut) menyumbang kepada perlanggaran, dan oleh itu, rantai kausaliti telah diputuskan. Mahkamah menolak hujahan ini, dengan memutuskan bahawa kealpaan awal para perayu menyumbang secara signifikan kepada perlanggaran.
Mahkamah merujuk kepada kes Lee Kim Leng v. R (1964), di mana FA Chua J mencatat bahawa untuk mengenakan tanggungjawab jenayah, “perlu ditemui bahawa perlanggaran itu sepenuhnya atau sekurang-kurangnya utamanya disebabkan oleh tindakan perayu.” Mahkamah menafsirkan kes ini bermakna bahawa tanggungjawab jenayah sepatutnya melekat kepada orang yang kealpaannya menyumbang secara signifikan kepada hasil itu. Mahkamah juga menolak doktrin novus actus interveniens, yang akan memutuskan rantai kausaliti jika kealpaan ANL telah berlaku. Sebaliknya, Mahkamah memutuskan bahawa kealpaan awal para perayu menyumbang secara signifikan kepada perlanggaran.
Kes ini menyoroti pentingnya tanggungjawab jenayah dalam kes yang melibatkan kealpaan. Mahkamah menekankan bahawa tanggungjawab jenayah sepatutnya melekat kepada orang yang kealpaannya menyumbang secara signifikan kepada hasil tersebut. Kes ini menunjukkan keperluan untuk menilai matriks fakta dan peristiwa di mana kealpaan pihak ketiga menyumbang kepada kematian.
Contoh Kealpaan Jenayah #4 | Wee Toon Boon v. Public Prosecutor (Singapura)
Kes Wee Toon Boon v. Public Prosecutor (1975) adalah signifikan dalam sejarah undang-undang Singapura. Menteri Wee Toon Boon, bekas Menteri Negara untuk Pertahanan dan Alam Sekitar, didakwa dengan lima tuduhan rasuah di bawah Seksyen 6(a) Akta Pencegahan Rasuah. Beliau dituduh menerima suapan bernilai sekitar S$839,000 daripada pembangun hartanah Indonesia, Lauw Tjin Ho, antara tahun 1972 dan 1974.
Perbicaraan berlangsung selama 40 hari, dan Wee mengekalkan ketidaksalahannya, mendakwa bahawa hadiah tersebut bukan suapan tetapi kurniaan daripada seorang kawan. Beliau diwakili oleh David Marshall, yang menggambarkan kliennya sebagai seorang yang telah “dibawa dengan senyap ke lembah neraka oleh seekor ular”.
Pada 2 September 1975, Hakim Daerah T. S. Sinnathuray mendapati Wee bersalah atas semua lima tuduhan rasuah. Beliau dijatuhi hukuman penjara selama empat tahun dan enam bulan serta denda S$7,023. Wee merayu keputusannya, tetapi rayuannya ditolak oleh Ketua Hakim Wee Chong Jin pada 13 Julai 1976. Hukumannya dikurangkan kepada 18 bulan kerana satu tuduhan dibatalkan. Wee dibebaskan dari Penjara Changi pada 11 Julai 1977, selepas menjalani hukumannya.
Kes ini menyoroti pentingnya mengekalkan standard etika tinggi dalam kerajaan dan konsekuensi undang-undang yang serius bagi mereka yang terlibat dalam tingkah laku rasuah. Kes ini menunjukkan keberkesanan Biro Siasatan Amalan Rasuah (CPIB) dalam menyiasat dan menuntut kes rasuah, termasuk melibatkan pegawai kerajaan yang berpangkat tinggi.
Contoh Kealpaan Jenayah #5 | Teh Cheang Wan v. Public Prosecutor (1986) (Singapura)
Kes Teh Cheang Wan v. Public Prosecutor (1986) adalah signifikan dalam sejarah undang-undang Singapura. Kes ini melibatkan Teh Cheang Wan, bekas Menteri Pembangunan Kebangsaan di Singapura, yang dituduh menerima suapan daripada seorang ahli perniagaan, Hock Tat, untuk membantunya memperoleh tanah untuk pembangunan. Biro Siasatan Amalan Rasuah (CPIB) menyiasat tuduhan tersebut dan mendapati bukti yang mencukupi untuk menuntut Teh. Sebelum beliau boleh didakwa secara rasmi, Menteri Teh mengambil nyawanya sendiri pada 14 Disember 1986.
Menteri Teh dituduh menerima dua suapan bernilai S$400,000 masing-masing daripada Hock Tat untuk membantunya memperoleh tanah untuk pembangunan. CPIB mendapati bahawa Teh memang menerima suapan tersebut dan membantu Hock Tat memperoleh tanah untuk pembangunan. Kematian Teh bermakna beliau tidak boleh didakwa atau dibicarakan bagi tuduhan rasuah tersebut.
Impak
Kes ini menyoroti pentingnya mengekalkan standard etika tinggi dalam kerajaan dan konsekuensi undang-undang yang serius bagi mereka yang terlibat dalam tingkah laku rasuah. Kes ini juga menunjukkan keberkesanan CPIB dalam menyiasat dan menuntut kes rasuah, termasuk melibatkan pegawai kerajaan yang berpangkat tinggi.
